Simsalamanca

Bodas
Gistermorgen rond de klok van een uur (dan is het hier echt nog helemaal mañana!) Ik zit op een terrasje in het weer teruggekeerde lentezonnetje in een hoekje van de Plaza Mayor vlak naast het Ayuntamiento (het gemeentehuis).Om me heen hoor ik zeggen: hay un boda, er is een bruiloft. Twee lelijke eendjes, een gifgroen gekleurd met rose spatborden, voor de bruid en het andere donker bordeaux rood met zwart voor de bruidegom staan tegenover elkaar op het plein, dat normaal autovrij is. Even eerder heb ik ze enkele minuten na elkaar, eerst de bruidegom en daarna de bruid elk in hun eigen versierde eendje al op de Gran Via bij mijn huis voorbij zien komen. Het is nu een extra drukte van belang met feestelijk aangeklede familieleden en vrienden. Enkele ooievaars (dat belooft natuurlijk alle goeds) overzien vanaf hun nest boven op de San Martin naast het plein het gehele tafereel, anderen cirkelen er hoog boven. Ooievaars horen hier tot de vaste inventaris van de kerktorens! Vanaf de zijkant kijkt ook de in reliëf versteende Franco vanaf zijn zo omstreden en daarom vaak met rode verf bekladde rozet toe. Even later komt er alweer een nieuw bruidspaar het plein op, nu in een rode Jaguar. Het andere bruidspaar is inmiddels hopelijk getrouwd en komt even later inderdaad naar buiten. Ook hier worden daar rozenblaadjes aan besteed en enkele kilopakken arroz om het bruidspaar ¡mucha suerte! te wensen. Een prachtig tafereel, al heeft de bruid ondanks het zonnetje zo te zien toch ´carne de gallina´ met die blote schouders en rug!

Los Dominicos y Las Dominicas
Eerder op deze vrije ochtend heb ik na het keurige wekelijkse zwemuurtje in de calles rapido de la piscina met gorro en zapatillos y sin gafas (herhalingsoefening voor badmuts, slippers en bril), een bezoekje gebracht aan het Convento de las Dueñas Domenicas, een klooster dat in 1419 is gesticht en de tand des tijds tot vandaag heeft overleefd. Vorige week op vaderdag heb ik al het zeer indrukwekkend Convento de los Dominicos bezocht, het klooster van de Dominicanen. Nu dus het ertegenover liggende Dominicanessenklooster, dat nog steeds als slotklooster in gebruik is. Alleen de voorpatio, de ingang en de grote binnenpatio met omgang kunnen worden bezocht. Het is een juweeltje van 15e eeuwse bouw- en beeldhouwkunst. Alle zuilen rondom zijn rijkelijk versierd en bewerkt met koppen en velerlei voorstellingen. Over het dak van de omgang rond de binnentuin zijn de torens van de imposante kathedraal te zien. Precies om 12 uur klinkt in eenvoudig klokkenspel het Ave Maria. Wat een serene rust en wat een rijkdom, ik zal er zeker nog eens terugkeren. Bij het weggaan bezoek ik het kleine getraliede winkeltje van de nonnetjes en koop er via een al even getralied luikje hun befaamde Dulces de las Dueñas, zachte koek met amandelen. Ze sluiten mooi aan bij het postre van het comida op deze dag.
Speciaal ook voor onze dueña, die vandaag na een half jaar definitief afscheid heeft genomen van studente Justine uit Zuid Afrika, die nu uitstekend Spaans spreekt. Ze heeft vanmorgen zelf voor het afscheid nog speciaal vers en voor het ontbijt (!) churros gebakken, een soort van langwerpige oliebollen, voor diegenen die ze niet kennen.
Dat is dus het lot van de dueñas hier, als je eindelijk een beetje fatsoenlijk met je gasten kunt communiceren gaan ze ervan door. Ik hoop overigens natuurlijk dat het met mij toch ook zo zal gaan. Voorlopig heeft ze nog vrijwel bij elke zin haar handen vol om mij te corrigeren. Zelfs van achter uit de gang blijft ze me kritisch volgen in mijn gestuntel met mijn medestudenten.

Mañano santo
Ik maak er een beetje een mañano santo van en bezoek nog twee kleine oude kerken vlak bij me in de buurt, waar ik dagelijks langskom. Basilica de San Julian en de kerk van de Esclavos. Ik waan me in beide een hele tijd terug in de tijd. Er zijn goedbezochte diensten aan de gang en dat op een gewone doordeweekse zaterdag. Ik kan me tegoed doen aan m´n deze week weer meer veroverde Spaans, omdat ik veel van de gebeden nog uit mijn jeugd ken. Ik diende enkele van m´n jonge teenerjaren achtereen elke morgen om 7 uur de mis bij de zusters van Liefde in de Willemstraat in Eindhoven.
Hier leeft het katholieke geloof duidelijk nog aanzienlijk meer dan bij ons, je ziet redelijk wat jongere mensen, hoewel er ook hier sprake is van vergrijzing. Je voelt hier aan alles dat het over twee weken Semana Santa is en je ziet nu overal de affiches al ter aankondiging van alle activiteiten, waaraan je merkt dat er wat belangrijks staat te gebeuren. De processies, die tijdens deze week door het oude centrum van de stad zullen trekken worden georganiseerd door de zg. cofradias, de broederschappen. Daarvan bestaan er vele en er zijn er zelfs bij die 5000 leden tellen. Zij zorgen voor de organisatie en de muziek voor de processies en er wordt zeer veel werk gemaakt van de traditionele kleding die gedragen wordt. Deze week wordt hier overigens ook gezien als een feestweek. Ik vroeg op school of op Viernes Santo (Goede Vrijdag) niet alles gesloten zou zijn en met name ook de horeca gelegenheden. Nee dus, alles draait hier wat dat betreft gewoon door. Er is zelfs een processie ´s morgens om 5 uur die de speciale naam Procesión de los Borrachos heeft, vanwege de dronkaards die, bang om het te missen, niet naar bed zijn geweest en rechtstreeks uit de kroeg ter processie gaan.



Teatro
Opnieuw heb ik deze week mogen genieten van cultuur, eerst dinsdag met ongeveer 800 anderen van het Panocha strijkkwartet uit Tsjechië met werk van Mozart en Dvorak in het Palacio de Congreses y Exposiciones. Een zaal waar 1200 mensen terecht kunnen.
Vrijdag was de beurt aan een selectie van het Orquesta Sinfonica de Castilla y León voor een uitvoering van het Octeto de cuerdas van de Roemeense componist George Enescu (1881 - 1955). Een meeslepende, maar vooral ook ontroerende vertolking van dit voor mij verrassende en onbekende werk voor viool en cello, geschreven in Parijs in 1909. Prachtige gedreven muziek met een uitstekende soliste uit Polen
Na de pauze Schönberg, wat bewerkelijker, een serenade voor 7 instrumenten, mandolien, gitaar, viool en altviool, cello, klarinet en een basklarinet en ook nog een echte basstem voor een van de 7 onderdelen. Merkwaardig geheel, ongetwijfeld voor de fijnproevers... maar voor de doorsnee muziekliefhebber blijft het geen gemakkelijk te verteren kost. Dat was ook te merken aan het stoelgedrag van enkele jonge kinderen voor ons op de eerste rij....

School Mester



Afgelopen maandag kreeg ik m´n eerste ´echte´ testje terug. Had er 29 goed van de 45, viel me niet tegen, maar profesora Asun (op foto in het blauw middenvoor) meende de nieuwe week toch te moeten beginnen met een stevige preek om ons tot beter studeren aan te zetten, daar zit je dan met je 56 jaar braaf in de klas...gelukkig heeft ze het vrijdag goed gemaakt met een chocolatina con leche als studie aanmoediging, haar jongste zoontje van nog geen 2 is in de ´een antwoord fase´ en antwoordt namelijk op alles alleen maar ´chocolate´ Werkt wat betreft de studieijver toch een stuk beter!

En zoals op elke school gaat ook het nieuwe hier ervan af en ben ik deze week geconfronteerd met de voor en nadelen van frontaal onderwijs. Zeker als het om iets gaat, wat jij al lang weet en wat dan weer eens helemaal opnieuw aan iedereen klassikaal wordt uitgelegd, zonder dat er rekening wordt gehouden met individuele verschillen. Ik begrijp nu ook het soms apathische gedrag van enkele jongere klasgenoten. ik dacht dat het alleen lag aan het feit, dat ze soms met slechts een enkel slaapuurtje uit de disco naar school komen. Maar nu heb ik daar al weer een genuanceerdere kijk op gekregen. Nee de eventuele geneugten van de Tweede Fase zijn hier nog niet helemaal doorgedrongen. Het is hier ook moeilijk omdat er wekelijks leerlingen weggaan en er nieuwe bijkomen, dus krijg dat maar eens allemaal een beetje naar niveau met een beperkt aantal docenten redelijk georganiseerd.

De nada Real Madrid
Een Nederlandse stel van school is deze week vervroegd naar huis teruggekeerd. Ze hadden kaartjes voor een wedstrijd van Real Madrid afgelopen zondag. Werd zondagmorgen in een bar in Madrid na een kleine afleidingsmanoevre hun tas weggehaald met alles erin, paspoort, rijbewijs, autosleutels, geld, camera en ook ....de tickets voor Real Madrid. Dat ging dus ook niet door. Gelukkig bleek de auto er een enkele dag later nog te staan en werd later zelfs de tas teruggevonden met vrijwel alles er nog in behalve geld en camera. Maar dan is de lol er wel even af als je voor 3 weken naar Salamanca bent gekomen om voor je werk een woordje Spaans op te doen. Ze hebben er toch geen spijt van omdat ze in de zomer veel met Spaanse toeristen te maken krijgen en ook van de Spaanse cultuur veel opgestoken hebben. Toch handig om te weten dat je je gasten niet al om 12.00 uur een lunch hoeft voor te zetten.

Chachacha
Deze week de danslessen afgesloten met enkele passen van de Cubaanse Chachacha, dus weer wat nieuws mogen leren. Het merendeel van de jeugd houdt het nu voor gezien en zelf zal ik nu ook nog maar af en toe voor de gezelligheid meedoen met een herhalingslesje. Afgelopen nacht heb ik tussen 2 en 3 nog wat praktijkoefeningen gedaan en dus was ik pas om 4 uur thuis ......

Botellón
Vorige week schreef ik hier al iets over. Inmiddels kan ik dit wat verder nuanceren. Dit verschijnsel kennen we ook bij ons zonder dat het een duidelijke naam heeft. Jongeren in verschillende steden houden op dit moment een soort competitie om te kijken wie het grootste kan organiseren. Want wat is een botellón? Niets meer of minder dan een samenkomst met veel drank van een groep jongeren, die elkaar via internet en mobiel benaderen om dit te organiseren en ergens buiten in een park daarvoor af spreken. Doordat de media er uitgebreid aandacht aan schenken is het een soort hype geworden. In Salamanca is het verboden om op straat alcoholhoudende dranken te drinken en vorig weekend is dat hier uit de hand gelopen en waren er gelijktijdig in diverse steden dit soort macro-botellóns zoals het hier ook wel genoemd wordt. Tot wel met vele 10.000 en jongeren tegelijk.
M´n klasgenoot, die daarbij gewond is geraakt, heeft gisteren zijn 43 puntos - hechtingen uit zijn gezicht mogen laten verwijderen en zijn ogen zijn onbeschadigd gebleven. En dat is een heel groot geluk. Hopelijk valt het met de littekens ook mee.

ETA
Belangrijk politiek nieuws leek me de aankondiging van de ETA dat ze de wapens neer zullen leggen. Er was op televisie (ook in Nederland) uitgebreid aandacht voor de gemaskerde ETA leden die dit op een persconferentie bekend maakten. Aan tafel dacht ik dan ook gewag te kunnen maken van een historisch feit. Voor de Spanjaarden hier is dat echter nauwelijks het geval. Ze zijn al zo lang gewend aan verklaringen die later toch weer veranderd worden, dat ze er vrij laconiek en gelaten op reageren. Het probleem is ook dat het nooit duidelijk is namens wie deze uitspraken worden gedaan en wordt de ETA door veel Spanjaarden vooral ook gezien als een beetje op mafia achtige wijze opererende organisatie. Mafia-achtig omdat ze ter financiering van hun activiteiten bedrijven en instellingen geld zouden afpersen onder bedreiging met geweld. Nogal wat kopstukken zitten in de gevangenis en met de strijd tegen het terrorisme is de ETA in een moeilijke hoek terecht gekomen. De regering heeft toegezegd te willen onderhandelen als de wapens worden neergelegd en voorziet nu nog een lang en moeizaam proces. In Baskenland wordt er ongetwijfeld anders tegen aan gekeken.

Ten slotte nog een plaatje om jullie het water uit de mond te laten lopen (of afhankelijk van de smaak juist niet...), zo kookt onze dueña voor ons! Links potaje met spinazie, kikkererwten en mariscos. Rechts ook een visschotel met garnalen en rode pimientos (paprika´s) Vanaf morgen komen er 2 jonge Australische studenten aan tafel bij, waarvan wij (2 Italianen, een Zwitser en een Nederlander die ´thuis´ onderling al niets anders dan Spaans spreken) het vermoeden hebben dat ze nog geen enkel woord Spaans geleerd hebben, we zullen zien!